Wilczak czechosłowacki (Czechoslovakian Wolfdog) jest dość niezwykłą i bardzo interesującą rasą psa. Jest to tak naprawdę pies podobny do wilka, który jest wyjątkowo aktywny, wytrzymały i również cechuje się silnym instynktem terytorialnym. Rasa ta jest obiektem zainteresowania wielu osób, dlatego także zdecydowanie warto wiedzieć co nieco na jej temat.
Wilczak Czechosłowacki – historia rasy
Mówiąc o historii tej rasy, zdecydowanie należy wspomnieć Karela Hartla, ponieważ to właśnie on w roku 1955 skrzyżował wilka z psem. Miało to miejsce w Czechosłowacji, do której nawiązuje nazwa rasy. Hartl chciał stworzyć bardzo odporne psy, które miałyby służyć w straży granicznej. Na początku miały miejsce pewne niepowodzenia, aczkolwiek w końcu pojawiły się na świecie szczenięta wilczycy i owczarka niemieckiego. Wkrótce krzyżowanie wilków z psami stało się bardziej powszechne, a różni hodowcy dążyli przede wszystkim do połączenia najbardziej znaczących cech obu tych gatunków. Geny wilka sprawiły, iż mieszańce były bardzo odporne i wytrzymałe. Były także dość nieufne wobec obcych, natomiast dzięki genom owczarka niemieckiego chętnie poddawały się szkoleniom. Wkrótce w Brnie w roku 1982 ustalono pewien wzorzec rasy, który z kolei w 1989 roku w Helsinkach został przyjęty przez Międzynarodową Federację Kynologiczną. Według tej klasyfikacji rasa ta należy do 1. grupy (psy pasterskie i zaganiające) oraz do sekcji I (psy pasterskie). Już po rozpadzie Czechosłowacji patronat nad tą rasą został przejęty przez Republikę Słowacką.
Cechy charakterystyczne wilczaka czechosłowackiego
Rasa powstała w wyniku krzyżówki psa z wilkiem występuje pod nazwą wilczak czechosłowacki. Pies tej rasy może natomiast być nazywany również, chociażby wilczarzem czechosłowackim, wilczarzem słowackim, czy wilczakiem czeskim. Łącząc w sobie geny psa i wilka, jest to tak właściwie pies wyglądający jak wilk. Przypomina on wilka nie tylko jednak ze względu na sam wygląd, a również w kwestii umaszczenia, czy nawet sposobu poruszania się. Cechuje się bardzo dobrze zbudowanym ciałem, lecz porusza się lekko i z gracją. Pies ten ma symetryczną, dobrze umięśnioną głowę z cienkimi, stojącymi trójkątnymi uszami i bursztynowymi, skośnymi oczami. Ogon tej rasy jest raczej wysoko osadzony i wiszący. Jeśli chodzi o wzrost, pies tej rasy osiągnąć może nawet do 65 cm wysokości przy wadze do 26 kg, natomiast suka rośnie do 60 cm wysokości i może ważyć do 20 kg. Pies wilczak żyje średnio od 13 do 16 lat. Jego umaszczenie jest płowoszare bądź srebrzystoszare, natomiast sam włos jest przylegający i prosty. W zimie występuje dość obfity podszerstek.
Wilczak czechosłowacki – charakter
Owczarek czechosłowacki, bo i tak niekiedy nazywane są psy tej rasy, jeśli chodzi o charakter, jest raczej nieufny wobec obcych ludzi. Natomiast bardzo przywiązuje się do swojego opiekuna, traktując przy tym swoją rodzinę jak własne stado. Geny wilka pozwalają mu na dużą wytrzymałość i szybką zdolność do regeneracji. Pies ten cechuje się także świetnym węchem oraz doskonałą orientacją w terenie. Jest to bardzo inteligentne zwierzę, które potrafi wyczuwać ludzkie emocje oraz intencje. Do prawidłowego rozwoju i szczęścia wręcz potrzebuje on kontaktu z ludźmi, gdyż pozostając długo w samotności, wkrótce zaczyna dziczeć. Co więcej, wilczak jest bardzo troskliwy w stosunku do dzieci i lubi się z nimi bawić, oczywiście pod warunkiem, iż dzieci obchodzą się z nim delikatnie i przyjaźnie. Z innymi zwierzętami także może żyć on w zgodzie i dobrze czuć się w ich towarzystwie, o ile jest dobrze socjalizowany. Biorąc pod opiekę psa tej rasy, należy dużo czasu i uwagi poświęcić na jego szkolenie i wspomnianą już socjalizację, gdyż inaczej pies może być bardzo nieufny i agresywny. Nie da się więc ukryć, iż z całą pewnością nie jest to pies dla każdego.
Wilczak czechosłowacki – hodowla
Decydując się na zakup szczeniaka wilczaka czechosłowackiego, należy przede wszystkim dokładnie sprawdzić, w jakich warunkach żyją psy w danej hodowli, a także, w jakiej kondycji jest psia matka. Jest to niezwykle ważne, gdyż może mieć to wpływ na zachowanie, a nawet zdrowie psa. Wybierając konkretną hodowlę, również warto pamiętać o tym, iż każdy hodowca prowadzący legalną hodowlę powinien, a nawet ma obowiązek wydać metryczkę, służącą do wyrobienia rodowodu psa. Dobra hodowla powinna badać swoje psy pod kątem różnych chorób, nie rozmnażać psów z wykrytymi wadami genetycznymi i chętnie udzielać nam różnych informacji również o warunkach, odpowiadając przy tym na wszystkie nasze pytania. Wybierając hodowlę rasy wilczak cena także może być istotnym wskaźnikiem.
Wilczak czechosłowacki – cena
Przy wybieraniu odpowiedniej hodowli rasy wolfdog ceną również można się sugerować, gdyż legalne hodowle zarejestrowane w FCI prawdopodobnie będą oferowały bardzo podobne ceny. Naszą czujność może więc wzbudzić zbyt niska cena oferowana przez hodowlę. Standardowe ceny szczeniąt tej rasy wahają się zwykle w okolicach około 3500 złotych, natomiast najbardziej znane i renomowane hodowle oferują ceny nawet aż do 5000 złotych.
Wolfdog – opieka nad psem
Psy tej rasy są raczej wymagające pod względem opieki. Tak jak już wcześniej wspomniano, powinny być one odpowiednio szkolone i socjalizowane, lecz to nie wszystko. Psy odnajdują się z powodzeniem w różnych warunkach klimatycznych, niemniej jednak lepiej czują się w zimniejszych porach roku. W cieplejszych porach roku należy zapewniać psom stały dostęp do chłodnej wody oraz zacienione miejsce do odpoczynku. Szczególnie warto pamiętać, chociażby o regularnych zabiegach pielęgnacyjnych i kontroli pazurków, oczu, zębów oraz uszu, przy czym pies zazwyczaj jest raczej niechętny i umiejętnie utrudnia wszelkie zabiegi. Jeśli z kolei chodzi o wyczesywanie psa, powinno się to robić raz na tydzień poza okresem linienia. Kiedy pies linieje, traci bardzo dużo sierści, dlatego w tym czasie należy wyczesywać psa codziennie.
Częste kąpiele w przypadku tej rasy nie są zbyt potrzebne, gdyż mogą szkodzić skórze. Można je wykonywać wtedy, kiedy pies mocno się zabrudzi, lecz maksymalnie raz na trzy miesiące. Warto wiedzieć, iż pies ten nie jest odpowiedni dla każdego, również ze względu na warunki mieszkaniowe. Pies musi mieć zapewnione sporo aktywności, dlatego nie jest odpowiedni dla osób zapracowanych i niemających zbyt wiele czasu na zajmowanie się nim. Nie będzie on również zbyt szczęśliwy w małym mieszkaniu czy w hałaśliwym mieście – potrzebuje on bardzo dużo przestrzeni i ruchu, dlatego najlepiej będzie mu, chociażby w domu na wsi czy przy lesie.
Wilczarz czechosłowacki – żywienie
Jeśli chodzi o żywienie psa tej rasy, z powodzeniem sprawdza się na przykład naturalna dieta BARF bądź także posiłki przygotowywane w domu. Takie diety powinny być jednak konsultowane z psimi dietetykami bądź weterynarzami, którzy będą umieć dobrać konkretną dietę dla danego psa i dobrać przy tym właściwie zbilansowane mikro i makroelementy. Pod względem żywienia pies ten nie jest problematyczny, dlatego może być karmiony nawet zwyczajną suchą czy mokrą karmą przeznaczoną dla psów, o ile oczywiście dieta będzie odpowiednio zbilansowana. Pies powinien być karmiony dwa razy dziennie, lecz nigdy zaraz przed i po czasie najwyższej aktywności, gdyż mogłoby to zaszkodzić jego zdrowiu.
Zdrowie wilczarza
Wilczak czeski jest niezwykle odporną rasą pod względem zdrowotnym, co można zawdzięczać oczywiście genom wilka. Bardzo szybko się też regenerują. Nie oznacza to jednak, iż psy te zawsze są w 100% okazami zdrowia. Mimo iż nie zdarzają się zbyt często, najczęstsze problemy zdrowotne występujące w przypadku tej rasy to infekcje oczu, mielopatia zwyrodnieniowa, czyli porażenie tylnej części ciała, czy także dysplazja stawu biodrowego. W niektórych przypadkach może okazać się potrzebna nawet operacja bądź chociaż rehabilitacja. Aby ich uniknąć należy stosować odpowiednio zbilansowaną dietę i nie narażać psów na zbyt duży wysiłek fizyczny. W kwestii zdrowia należy także pamiętać o szczególnym kontrolowaniu ilości podawanych psu smakołyków, gdyż najzwyczajniej nie będą one przez zwierzę traktowane jako nagroda czy motywacja do pracy na przykład podczas szkolenia. Łatwo wtedy nieco przesadzić i podawać ich zbyt dużo, co niestety może okazać się szkodliwe.
